En dan is het alweer 8 maart en internationale vrouwendag. Ik twijfelde dit jaar over een blog, maar hier is die dan alsnog.
Onderstaand een klein stukje uit mijn blog van vorig jaar. Deze kun je hier helemaal lezen.
‘Ik vind het vandaag even een dingetje... Internationale Vrouwendag.
Vrijheid voor vrouwen, maar ook voor de gehele mensheid.
Wat is op dit moment nog vrijheid, als die aan alle kanten ingeperkt wordt en in de nabije toekomst nog veel meer gaat worden? Grondrechten die wereldwijd worden geschonden alsof het niets is. Een hetze van de ene bevolkingsgroep naar de volgende bevolkingsgroep. Ik vind het eerlijk gezegd doodeng. Dit hebben mijn vrouwelijke voorouders vast niet op hun netvlies gehad toen ze een weg voor onze vrijheid baanden.’
Voor mij persoonlijk omarm ik mijn vrouwelijkheid steeds meer nadat ik heel wat jaren op mijn mannelijke energie ben doorgegaan omdat ik op dat moment geen andere mogelijkheid zag. Mijn lichaam gaf op een gegeven moment aan dat het klaar was en de combinatie van emotionele blokkades en niet in mijn eigen energie zitten zorgden er helaas (maar niet verwonderlijk) voor dat ik thuis kwam te zitten.
Tijdens mijn heling ben ik weer van mijzelf en mijn vrouwelijke kant gaan houden. Al zal ik altijd wel ergens een stoer mannelijk kantje houden, maar die is nu wel zachter en relaxter geworden.
En dan, om terug te komen op vorig jaar en over vrijheid gesproken, neemt het pushen naar een gender neutrale samenleving enorm toe. Bij het ongemakkelijke af. Peuters die door ouders in een rol worden gestopt omdat zoonlief achter een poppenwagen liep en dochterlief met een autootje speelde en voor de geboorte al een gender neutrale naam krijgen zodat hij/zij/hen hun geslacht kan kiezen.
Prima als je daar als persoon zelf voor kiest wanneer jij daar aan toe bent zonder pushen uit welke hoek dan ook.
Maar het voelt soms alsof je bijna niet meer vrouw (of man) mag zijn. Ik ben een vrouw, voel mij op en top vrouw. Zowel op blote voeten, sneakers als hoge hakken en ik hou van stoere auto’s rijden, vuurtje stoken en af en toe een wedstrijdje ‘wie het hardst op zijn vingers kan fluiten of boeren laten’. Maar ik hou er ook van om als vrouw gecharmeerd te worden en dat de deur voor mij wordt opengehouden en mijn jas wordt aangereikt.
En laten we dat vooral ook in elkaar blijven waarderen. Dat we mogen zijn wie we willen zijn omdat we dat zelf willen zijn. En kan ik blijven genieten van mijn vrouwelijkheid en de mannelijkheid van mijn lieve kerel.
Ik geloof absoluut in gelijke rechten, waar ook mijn voorouders voor hebben gestreden. Maar vrouwen en mannen zijn nu eenmaal verschillend. En daar ben ik blij om. Dat zorgt ook voor de wederzijdse aantrekkingskrachr. Daarnaast zie ik ook dat de energie tussen vrouwen steeds sterker, positiever en opbouwender wordt. En dat is mooi. Wij vrouwen hebben het zo niet nodig om elkaar af te vallen.
En dan eindig ik ook maar met dezelfde alinea als vorig jaar.
‘Lieve mooie vrouw,
Wees trots op wie jij bent!
Met al jouw vrouwelijke rondingen en stoere kanten.
Maak van jouw zwakke kant jouw sterke kant en durf het uit te dragen en kwetsbaar te zijn.
Stimuleer elkaar en zorg voor elkaar.
Maar bovenal hou van jezelf mooie vrouw, wees prachtig, krachtig en straal!’