Vanmiddag had ik drie uur lang de rioleringsservice over de vloer i.v.m. verstoppingen in het belabberde rioleringssysteem in ons appartementencomplex. Gebeurd wel vaker, maar zo erg als vandaag had ik het nog niet meegemaakt. Bij het doorpompen (met een hoop lawaai) bij de spoelbakken spoot er zwart stinkend water met vet uit de afvoer van de vaatwasser omhoog, want die was de beste jongen vergeten af te sluiten. De hele keukenvloer stond zwart in dit geval.
Vandaag is het Wereld Fibromyalgie Dag en is de maand mei voor zowel hypermobiliteit als artrose ‘awareness month’. Bijna mijn hele “pretpakket” bij elkaar.
Doordat ik al jaren over mijn pijngrens ging in het dagelijks leven door mijn gedrevenheid kwam ik in 2018 in een burn-out terecht. Doordat ik veel beter leerde voelen en mijn grenzen te bewaken voelde ik eigenlijk ook steeds meer de pijn. Na vele bezoeken aan diverse artsen en de psycholoog kwam ik terecht bij het CIR voor een revalidatietraject voor mensen met chronische pijn. Dat heeft mij heel veel goeds gedaan, maar anderzijds ook weer niet.
Het weer gaat weer omslaan en ik voelde het al toen ik vanochtend wakker werd. Ik ben nog even blijven liggen en mediteren en daarna een warme douche om mijn lichaam weer wat makkelijker in beweging te krijgen. Afspoelen met koud water, want goed tegen ontstekingen en voor je bloedsomloop, weerstand en huid. Het is mijn dagelijkse ochtendritueel.
De oplettende lezer heeft het misschien wel gemerkt dat ik deze week niets gepost heb.
Herkennen jullie dat? Dat je zo’n dag hebt dat je vooral denkt dat je wat meer energie hebt en je to do-lijst voor de komende twee weken wel af zou willen vinken?
Wat mogen wij trots zijn op onze vrouwelijke voorouders die een weg voor ons gebaand hebben naar waar wij nu staan.
Als de zon schijnt en de luchtvochtigheid daalt wordt het voor mij direct al makkelijker. Tel daarbij op een toevallige goede nachtrust zonder uren wakker liggen en 1+1=3.
Vorige week vrijdag kwam ik aan in Egmond en ben ik letterlijk en figuurlijk aan het balanzeren geweest.
De afgelopen maanden en zeker de laatste weken mijzelf weer voorbij aan het lopen. Dus van de week op mijn kop gekregen en de opdracht mee om weer even te resetten.
Heerlijk dat vandaag het zonnetje scheen. Dan straalt alles mooier en voel ik mij ook gelijk beter.
Ik was één van de weinigen die nog niet naar buiten was gehuppeld in de sneeuw geloof ik. Mijn lichaam vindt de kou helemaal niet fijn en gisteren waaide het echt te hard en met gevoelstemperatuur min 16 vond ik er dan ook echt niets aan om naar buiten te gaan.
Dank voor alle bezorgde en lieve reacties op mijn stories van de laatste dagen.
De uitnodiging van Angelien om samen spontaan bloemen te plukken bij Sanang Biotuin kwam vrijdagochtend op het juiste moment.
Een terugval, en dan?
Yes, ook de verlenging van het revalidatietraject i.v.m. chronische pijn zit erop.
In verband met mijn chronische pijn plan ik een aantal selfcare momenten per dag in. Doe ik dit te weinig, ja mijn valkuil, dan heb ik daar de volgende dag nog last van. Dus een noodzaak voor mij om te doen.
Vandaag heb ik, voor nu, het laatste evaluatiegesprek gehad bij het CIR voor mijn revalidatietraject in verband met chronische pijn.
Voor veel mensen is het nu wennen om zoveel thuis te zijn. Ik doe dat helaas al anderhalf jaar, incl. minder sociale contacten en financiële middelen. Voor mij zijn er nu dan ook weinig aanpassingen, want ik ben het inmiddels gewend.
Helaas is het revalidatietraject (i.v.m. chronische pijn, bij het CIR) waar ik net mee gestart was ook stopgezet i.v.m. het coronavirus en de lockdown. Zo jammer, want ondanks dat het heel pittig was voor zowel body als mind, deed het mij erg goed.
Achter de wolken schijnt de zon...
Vandaag heb ik de screening bij het CIR voor een revalidatietraject in verband met chronische pijnbehandeling. Ik zie tegen deze dag en het traject op, maar wil het zoooo graag.
