Na een periode waarin werk, alle dagelijkse verantwoordelijkheden en mantelzorg voor mijn ouders elkaar bleven opvolgen, merkte ik steeds duidelijker hoe weinig ruimte er nog voor mijzelf overbleef. En hoewel deze dagen al het hele jaar in mijn agenda stonden vrij gepland, voelde het toch spannend om ze ook echt te nemen.
Dat hardnekkige stemmetje bleef fluisteren: “Je kunt nog wel even door” of “anderen hebben je nu nodig.”
Maar de afgelopen jaren heb ik geleerd dat het oké is om te kiezen voor mezelf. In meerdere opzichten. Dat opladen noodzakelijk is om goed te kunnen blijven geven.
Kleine momenten met mijn zoon die groot verschil maken voor mijn hart, mijn energie en mijn zorg voor anderen.
Daarom was ik de afgelopen week een paar dagen weg, samen met mijn zoon. Even ademen, even loskomen, even opladen voor de volgende intense periode die gaat komen.
En die tijd was niet alleen voor mij belangrijk. Ook voor hem. Hij verdient quality time met zijn moeder in deze nieuwe fase van volwassen worden. Momenten waarin ik écht aanwezig ben, met volledige aandacht, en waarin we samen delen wat voor ons beiden waardevol is. Wat hebben we beiden genoten van het vele wandelen in de zon, het heerlijke eten en de mooie verbindende gesprekken.
Goed voor mijzelf zorgen betekent dat ik er met liefde en aandacht voor anderen kan zijn. Zowel in mijn werk als in mijn privéleven. En het mooie was: zelfs op afstand bleef die verbinding bestaan. Wat geregeld moest worden, kon geregeld worden. Er was contact, en er was begrip.
Nu ik weer thuis ben, voel ik hoe goed deze dagen ons hebben gedaan. De foto’s en filmpjes kijk ik iedere dag nog even terug. Mijn hart vult zich dan gelijk met rust en liefde. Soms is even afstand nemen precies wat nodig is om weer dichtbij te kunnen zijn.
"Soms heelt samenzijn meer dan welke vorm van rust ook."
