In Nederland lijdt één op de vijf personen aan chronische pijn. Dit is pijn die langer duurt dan drie maanden en niet meer overgaat. De pijn kan in diverse lichaamsdelen ontstaan en er is niet altijd een aanwijsbare medische reden voor te vinden.

Vaak kun je aan deze mensen niet zien dat ze chronische pijn hebben. Dat is heel prettig, maar soms ook lastig uit te leggen.

Zelf loop ik al vanaf mijn 12-13e jaar bij fysiotherapie i.v.m. nek-, bovenrug- en schouderpijn. Volgens de huisarts en fysiotherapeut kwam dat door mijn hypermobiliteit. Lekker soepel bij ballet en turnen, maar niet altijd even praktisch. 

Inmiddels zijn daar 40 jaar verder de diagnoses artrose en fibromyalgie aan toegevoegd en door de chronische pijn ook CVS (chronisch vermoeidheid syndroom), PDS (prikkelbare darm syndroom) en last van chronische ontstekingen bij diverse slijmvliezen.

Doordat ik al jaren over mijn pijngrens ging in het dagelijks leven door mijn gedrevenheid kwam ik in 2018 in een burn-out terecht. Doordat ik veel beter leerde voelen en mijn grenzen te bewaken voelde ik eigenlijk ook steeds meer de pijn. Na vele bezoeken aan diverse artsen en de psycholoog kwam ik terecht bij het CIR voor een revalidatietraject voor mensen met chronische pijn. Dat heeft mij heel veel goeds gedaan, maar anderzijds ook weer niet. 

Ik ging te hard bezig met het accepteren van de pijn en als gevolg daarvan liep ik te lang door met diverse ontstekingen in mijn lichaam. Ik werd dus keihard teruggefloten door mijn lichaam en voelde mij gefaald in het revalidatietraject. 

Dit was uiteraard niet zo en na een terugval kon ik het gelukkig weer snel oppakken. Maar ook toen kwam mijn gedrevenheid weer om de hoek zeilen omdat ik te veel tegelijk wilde doen om weer aan de slag te kunnen. Twee studies, drie trainingen, proberen yoga te doen met mijn zere lichaam en een website neerzetten. Want stilstand is achteruitgang niet waar?

Nee, niet waar, want te hard willen gaan zorgt ook weer voor stilstand en voor bezinning. Daarna weer rustig oppakken, dingen schrappen en beter je rusttijd verdelen over de dag. En gaat een dag niet, dan gaat het niet. Uitrusten en weer opladen, zorg dat je batterij niet in de min komt en je op tijd kunt opladen. 

Op deze site ga ik hier, met heel veel liefde, nog veel meer over delen met praktische do's en dont's.