Voor veel mensen is het nu wennen om zoveel thuis te zijn. Ik doe dat helaas al anderhalf jaar, incl. minder sociale contacten en financiële middelen. Voor mij zijn er nu dan ook weinig aanpassingen, want ik ben het inmiddels gewend.
Wat ik altijd heb gedaan, en wat het laatste anderhalf jaar nog belangrijker werd, is genieten van de kleine dingetjes in het leven. Zoals vanochtend in mijn dagboek schrijven in de zon met een soy latte, of de Allerhande doorbladeren voor inspiratie met een glas thee, een fijn muziekje op de achtergrond, de bloesem en het groen dat uitloopt, een mooie zonsondergang, die zelfgemaakte smoothie die zo lekker smaakt...
Wees dankbaar voor wat wel kan en de vele mogelijkheden die er wel zijn. Ik persoonlijk ben nu dankbaar dat die regen, die maar niet leek te stoppen eindelijk is opgehouden (betekent voor mij minder pijn en een stuk beter voor mijn humeur ), dat mijn zoon (na zes dagen bij zijn vader) weer thuis mag komen, dat ik om de dag thuis probeer te sporten (om straks misschien wel iets fitter mijn revalidatietraject te hervatten), dat ik gelukkig altijd al gezond en lekker kook (It’s a gift), dat we internet hebben en we zo altijd nog in contact kunnen blijven wanneer we willen, of lekker in je uppie Netflixen, boeken lezen of luisteren, cursussen volgen, sporten of een meditatie kunnen doen.
Hou vol, geniet, wees dankbaar, zorg goed voor jezelf en blijf vooral gezond!
