Vandaag heb ik, voor nu, het laatste evaluatiegesprek gehad bij het CIR voor mijn revalidatietraject in verband met chronische pijn.
Doordat ik, zowel mentaal als fysiek, nog niet zo ver ben als ik had willen zijn, wordt mijn revalidatietraject verlengd. Ook intern bij het CIR kijken ze daar gelukkig zo naar.
Mede door de maatregelen tegen Corona loop ik achter, doordat je alles in kortere sessies online moest doen. Vooral met het fysieke deel merk je dat enorm goed.
De laatste weken mochten we wel weer fysiek aanwezig zijn en ik liep keihard met mijn snufferd tegen de spiegel aan. En ik dacht nog wel dat het zo goed ging…
Dus dat was schrikken en letterlijk en figuurlijk wakker liggen van de pijn die dat deed.
Ik vind het dan ook best spannend om het nu drie weken selluf te moeten doen, zonder back up. Maar dat komt vast goed.
Voor nu mag ik het even loslaten en voelt het zelfs een beetje alsof ik vakantie heb.
Vanavond vier ik dat even gezellig met een wijntje en een hapje in de zon bij een lieve vriend en samen online kijken en luisteren naar de live stream van dj Hans Stroeve samen met Jeroen van Doornik en foute dansjes doen op Boney M.
