Herken je dat? Dat er zoveel op je to do lijst staat, maar dat je door je chronische aandoening en bijbehorende vermoeidheid met brainfog je nooit alles gedaan krijgt en op sommige dagen helemaal niets voor elkaar krijgt?
Na al die jaren kan het mij heel soms nog zo enorm frustreren, maar ik kan er langzaamaan steeds beter mee omgaan en ook heel langzaam weer wat meer doen op een dag. Hoe ik dat doe? Nou niet veel bijzonders eigenlijk zullen de meeste mensen denken, maar ik ben er trots op dat het mij eindelijk beetje bij beetje een stukje beter lukt.
Wat mij tot nu toe het meest heeft geholpen is dat ik op 1 januari radicaal gestopt met alle pijnstillers en ontstekingsremmers. Om de spiegel gelijk te houden van de paracetamol voor een effectieve pijnstilling slikte ik al jaren zes tot acht paracetamol per dag op advies van zowel huisarts, revalidatiearts en reumatologie. Daarnaast o.a. diclofenac, tramadol, diazepam en als het echt niet meer te doen was heel soms oxycodon. Op slechte dagen slikte ik soms 10-12 tabletten.
Ik was zo enorm klaar met al die troep die mijn lichaam in ging. Ik eet over het algemeen best gezond en er gaat dagelijks een verse smoothie in met groente en fruit met de nodige vitamines en antioxidanten, maar als ik mijn lever, nieren,maag en darmen blijf vergiftigen met zoveel dagelijkse medicatie voelde het zinloos. Ook voor mijn prikkelbare darm (PDS) werken al die medicatie niet mee. Van de één krijg je buikloop en van de ander obstipatie. En ja, ook daar krijg je dan weer medicatie tegen.
Op oudjaarsdag dus de laatste pijnstillers en ontstekingsremmers gehad en na een gezellig feestje met oud & nieuw het jaar goed begonnen zonder medicatie. Op 3 januari was ik er echt naar van. Duizelig, trillen en heel emotioneel. Afkickverschijnselen. Ik had nog aan niemand verteld dat ik er mee ging stoppen. Als ik het niet zou volhouden, dan vond ik dat ik gefaald had. Maar die avond kon ik er niet meer omheen en heb ik het verteld aan mijn vriend en een dag later aan mijn zoon en van hen krijg ik volop support hierin.
De voordelen die ik er tot nu toe van heb zijn betere nachtrust, langzaamaan een wat betere concentratie, minder brainfog, minder pijn van de fibromyalgie (maar dat komt mede door de combinatie met mijn nieuwe fysiotherapie, yoga nidra, cupping en breathworksessies) en ben ik van mijn opvliegers af. Ook kan ik op mijn nagels precies zien vanaf wanneer ik geen medicatie meer gebruik. Daarvoor waren ze wat gelig verkleurd en scheurden ze steeds af. En uiteraard minder rekeningen van de apotheker. Ja, ziekte is inderdaad een verdienmodel geworden en is niet meer op te brengen.
Toen ik aan mijn huisarts vertelde dat ik met al die medicatie gestopt was zei ze: “Oh, dat is nog niet zo’n gek idee. Afbouwen in overleg was wel beter geweest, maar that’s me. Selluf doen en alles of niets.
Doordat ik nu vaker betere nachten heb en een wat betere concentratie, lukt het mij nu om vier tot vijf keer per week even te studeren in plaats van één keer per week of per twee weken. Dus probeer ik nu de achterstand in te halen en zo snel mogelijk de studie voedingsdeskundige af te ronden zodat ik verder kan met de opleiding Mindfulness Based Cognitive Therapy die al een jaar op mij ligt te wachten. Ik heb enorm veel zin om daarmee te starten.
Naast het stoppen met de medicatie helpt het mij goed om de ochtenden niet meer terug in bed te gaan bij hoge pijn en vermoeidheid. Heel af en toe bij een echt slechte nacht van twee tot vier uurtjes slaap doe ik het nog wel eens, maar in principe niet meer.
De ochtenden plan ik nu zoveel mogelijk in voor het nodige denkwerk. Zoals bijvoorbeeld studeren, schrijven en administratieve dingen doen. Als ik de ochtenden iets anders doe of moet doen, dan lukt dat vaak niet meer goed in de middag. Die energie moet ik goed verdelen.
Bij de lunch lig ik een uur of soms twee uur met de benen omhoog en pak ik mijn rust met yoga nidra, een meditatie, boek luisteren of even iets leuks en luchtigs kijken. In de middag nog wat licht huishoudelijk werk, eten koken en een wandeling het liefst in de zon of tijdens de zonsondergang. En dan ben ik na het eten over het algemeen ‘s avonds wel op. Maar heb ik nu wel veel meer een voldaan gevoel met wat ik op een dag gedaan heb dan ik de laatste jaren heb gehad.
Gisteren werkte mijn lichaam niet zo mee en had ik meer pijn. Eind van de middag hebben we even geborreld met een lieve vriend en vertelde ik over het stoppen met de pijnstillers en ontstekingsremmers en over de vooruitgang van mijn herstel. Ineens had ik het besef dat zoals mijn lichaam gisteren voelde ik dat eerder dagelijks had en toen kwam er wel even wat emotie naar boven.
Voor mij is één van mijn doelen om dit jaar te herstellen van de fibromyalgie. Linksom of rechtsom, het gaat mij lukken! De artrose en hypermobiliteit is een ander verhaal, maar naarmate je ouder wordt krijg je minder last van de hypermobiliteit dus ook dat kan alleen maar beter gaan worden.
Herstellen is fijn, superfijn! En geeft motivatie om door te zetten. Eindelijk door de bomen het bos weer zien…
