Ik was één van de weinigen die nog niet naar buiten was gehuppeld in de sneeuw geloof ik. Mijn lichaam vindt de kou helemaal niet fijn en gisteren waaide het echt te hard en met gevoelstemperatuur min 16 vond ik er dan ook echt niets aan om naar buiten te gaan.
Ik heb dan ook heerlijk genoten van een warm bad en lekker warm tegen mijn rugmassage-apparaat met infraroodlamp aangelegen op de bank. Ieder zijn ding...
Mijn lichaam had er vandaag nog steeds geen zin in maar mijn hoofd had wel behoefte om even naar buiten te gaan. De muren kwamen een beetje op mij af en ik had behoefte aan frisse lucht. Eerst maar even naar buiten staan staren en toen het niet meer zo hard waaide en sneeuwde heb ik de stoute snowboots aangetrokken. Geen make up, daar had ik geen zin in.
Om 16.45 stond ik lekker warm aangekleed buiten. Na een klein stukje lopen viel het mij al reuze mee. Doordat ik altijd wel redelijk doorloop kreeg ik het al redelijk snel lekker warm. Een muts en een capuchon en twee sjaals om helpen ook wel mee. Ik kreeg het zelfs warm genoeg om af en toe mijn handschoenen uit te kunnen trekken om een foto te kunnen maken.
Stiekem nog even hardop gegrinnikt omdat er iemand heeft gedacht een kortere route te kunnen pakken, maar niet wist dat de boel daar onder water stond. Hoop dat hij of zij warme laarzen aan had.
Wel kreeg ik, doordat het zwaarder loopt door de sneeuw, wat sneller last van mijn heup, maar heb het stukje dat ik wilde lopen af kunnen maken. Mede doordat mijn hoofd zich leeg kon maken en mijn creativiteit weer geprikkeld werd. Daardoor hield mijn mind zich minder met de pijn bezig hield. En nee, ik ben niet over mijn (pijn)grenzen gegaan. Die houdt ik wel steeds beter in de gaten.
Bij thuiskomst gezonde roze wangen en eerst een glas water gedronken. Daarna een heerlijke verwarmende en ontstekingsremmende thee gezet. In een hoog glas deed ik een grote schijf gember, een stukje kurkumawortel, een kaneelstokje, een beetje gemalen zwarte peper en een zoethoutstokje.
Heerlijk, morgen weer!
